w walce z codziennością

impreza....

standardzik. mało udana, wrecz nie udana. z panem T. wielka miłość: buzi, tulu i takie tam... później odprowadził mnie na górę. nie myślałam że chce sie mnie po prostu pozbyć, ale tak było... chciał pobawić się sam ze swoimi znajomymi, bo ja mało osób z tamtąd znałam, tylko sposób pozostawiał wiele do życzenia.... pokłóciliśmy się, bo on zaczął jak to zwykle wyciągać śmieci z przeszłości. płakałam. znowu przez niego.

ja po prostu zakochałam się w dziecku. to wszystko.

nad tą sprawą pomyślę trochę dłużej i coś tu dopisze

heh.... 

wprowadzenie normalności nie poszło tak tragicznie:)  zaczęłam  normalnie mówić o tym co czuję. dzisiaj jedziemy z panem T. na imprezkę i wrócę w niedzielę. heh... zaczyna się układać:D

Among:) też się cieszę. fajnie wiedzieć że ktoś czyta moje wypociny:P 

w piątek mamy z panem T. kolejny miesiąc "bycia razem" (jak to się ładnie mówi).

wczoraj to ja na moment popsułam humor.

Pan T. mimo choroby i tego, że w końcu jest na urlopie posprzątał mi kuchnię (w poniedziałki jest moja kolej w grafiku), mój pokój i też wynikającą z grafiku łazienkę. ja w tym czasie siedziałam na zajęciach. jak wracałam zadzwonił do mnie i powiedzał ,że siedział z moją wspólokatorką i pili herbatę. Grrrrr... tu moja straszna zazdrość wzieła górę. przyszłam z fochem. źle zrobiłam. ale jakoś to później przegadałam. 

cóż... pan T. jest moją miłością. cieszy mnie to. teraz, jak już wszystko wróciło do normy jestem przy nim spokojna i po prostu szczęśliwa. wystarczy, że oglądając film leżymy na łóżku i dzieli nas kilka centymetrów, to mam wrażenie, że on jest tak daleko. jak pan T. się uśmiecha czuję się jeszce lepiej:) 

ale sama nie potrzebnie psuję... trzyma mnie jakaś dziwna cenzura. nie potrafię wykazać tej radości życia, którą znaja moi przyjaciele. czegoś się boję, wiem i wszyscy, co czytaja tego bloga też wiedzą, że wielu rzeczy sie boję, ale tu chodzi o coś innego. ja chyba boję się że go stracę.  czasem było tak blisko, ale ja chcę z nim być! pomimo wszystkich jego wad i fochów, docinek... teraz pan T. siedzi w pociągu do Katowic. ja już za nim tęsknię, chociaż wyszedł odemnie dwie godziny temu. wiem, że wróci jak najszybciej. może będzie o 18? było by super. juz nawet sprawdziłm pociągi z katowic:D  

od TERAZ wprowadzam do mojego zycia NORMALNOść    

trzymajcie za mnie  kciuki!

pan T. jadąc na urlop zabrał mojego maleńkiego, pancernego syneczka Filipka. teraz po stracie pieska zastanawiałam się czy nie ściągnąć Filipowskiego do siebie na stancję, ale wiem że razem moim chłopcom jest dobrze więc co tu poprawiać? ja chyba nie miałabym tyle czasu dla mojej gadzinki.

odnośnie... Filip mieszka u mnie w misce, jednak jego instynkt nie śpi. cały czas się tłucze i chce wychodzić. teraz mój ukochany pojechał na śląsk załatwiać sprawy, wstałam żeby zrobić mu kawę, patrze a Filipa nie ma w misce. siedział za szafą no i na pewno tam spał... ale pan T. go wydobył (wie że się martwię, bo Filippo zapewne by sobie pospał i wylazł).

jedno z moich największych marzeń- spełnione:) mam zółwia